Meezingend met mama mia over de Deutsche Autobahn

Wat een heerlijk gevoel is het om in de bergen te zijn! Het is echt onbeschrijfelijk ongelooflijk dat ik hier de komende vier maanden verblijf. Jaja, ik weet het... Voordat ik het weet is het voorbij. Dan is het op naar het volgende avontuur. Nee mensen, die heb ik nog niet. Ik ga daar tussen alle hectiek, belevenissen, mijn vitamine D-toevoer en snowboardafdalingen eens goed overnadenken. Wie weet wat er de komende weken gaat gebeuren. Ik weet in ieder geval wel: de wereld ligt aan mijn voeten :-D

Afgelopen woensdag ben ik thuis gekomen van een heerlijke ontspannen en zonovergoten vakantie op Curacao. Bij aankomst op Schiphol regende het en ik liep op mijn slippers. Dat was wel een tegenvaller. Nog 'erger' was de vertraging met de trein naar Leiden CS. Als Nederlander wen je er toch niet aan. Op Leiden SC stond mijn lieve mama mij met open armen te ontvangen. Wat moet ik toch zonder haar???!!

De woensdag was een dag van rennen, vliegen, vallen, opstaan en weer doorgaan. Ook na een nacht van maar hooguit drie uur slaap moest er het nodige gedaan worden. Omdat mijn planning zo goed was (ahum!), heb ik alles voor elkaar weten te krijgen. Dit alles maakte mijn dag goed, mijn jetlag een stukje minder en het slapen voor die nacht des te beter (hoopte ik! Helaas was het laatste minder waar)

Donderdag met familie-vrouwen een dagje naar Maastricht geweest; kletsen, lachen, eten, drinken en oja, een klein beetje shoppen. De treinreis begon lekker: ik miste de trein omdat ik nog even een croissant wilde scoren bij de AH en vervolgens voor mama nog even een cappuccino wilde halen bij de Starbucks. Helaas is de service daar hoger dan de snelheid... Ik rende het perron op zonder cappuccino en miste ook nog mijn trein. Mama zat er wel in.... Gelukkig had Marijke wat speling ingecalculeerd op Utrecht waardoor zij vroeg waren en ik met een treintje later ook nog de trein waarin zij zaten haalde. Ookal had ik maar drie minuten overstaptijd. Lucky me! @ de girls die mee waren; gewoon goede karma hebben. Whahaha. Toen het stelletje ongeregeld bijna compleet was, gingen we in de trein zitten. In een stilte coupe. Hier mag natuurlijk niet gepraat worden. Dat is lastig voor sommige onder ons. Hè mam??? *knipoog* de dag in Maastricht was enorm leuk, ontspannen en ongedwongen. Eenmaal in mijn bedje die avond, voelde ik pas hoe moe ik was.

Omdat ik had besloten om zaterdag toch maar in één keer naar Oostenrijk te rijden, kon ik vrijdag lekker uitslapen. En ik kan jullie vertellen: I did!! Vrijdag was een dag van de laatste punten op de i zetten: kleding opnieuw inpakken, spullen klaarzetten, skikettingen halen, nog 'even langs' mijn lieve papa (de regen weerhield mij niet!!) en nog wat kleine dingetjes. Ik moet wel eerlijk bekennen dat ik vrijdagoverdag met heel veel 'kriebel' in mijn lijf heb rondgelopen. 's Avonds nog even lekker gegeten met mama, nog wat administratie gedaan en alsnog laat gaan slapen.

Zaterdag was THE DAY!! De eerste dag voor de komende vier maanden. Misschien gebeurt er de komende vier maanden iets waardoor mijn leven daarna zal veranderen.. Wie zal het zeggen. En zoals Carolien op Facebook schreef; loop een leuke vent tegen het lijf. Ach... Het kan alle kanten op Carolien. Ik houd jullie wel op de hoogte via één van de social media. Na het douchen en een kopje thee, heb ik mama gedag geknuffeld en ben ik in de auto gestapt. Het was nog even spannend of de TomTom van Tessa het adres in Sankt Anton herkende.... Gelukkig wel! Dat was wel even een opluchting. De eerste kilometers gingen voorspoedig. Al snel merkte ik dat ik echt te weinig had geslapen en stopte even bij een benzinepomp. Dit duurde maar max 5 minuten, toen ben ik doorgereden. Tegen 10 uur had ik het toch echt heel moeilijk. Nog voor de grens met Duitsland, heb ik geparkeerd bij een benzinepomp, heb ik mijn deuren op slot gedaan, mijn stoel achterover gegooid en ben ik in een diepe slaap terecht gekomen. Drie kwartier later werd ik wakker en kon ik bijgetankt mijn weg vervolgen. De reis naar Oostenrijk verliep prima. Onder het genot van een natje, een droogje en muziek die ik kon meezingen, was de reis zo voorbij. Totdat ik voor de tunnel aan het einde van Duitsland tot stilstand kwam door file. Hier heb ik wel een uur of misschien wel anderhalf uur mee verloren. We werden omgeleid. Tegen beter weten in ben ik tegendraads van de TomTom gaan rijden. Ik hoopte op een aangepaste route, maar die bleef zeker wel een kwartier uit. Op het moment dat ik de moed bijna had verloren, verdween niet meer het 'nu keren-pijltje' op het schermpje. Nog een rit van 1,5 uur voor de boeg en daar was mijn plaats van bestemming.

Sieglinde (eigenaresse van SkiChalet WaldHausli) heeft mij hartelijk ontvangen. Ook heb ik kennisgemaakt met haar kinderen Noah en Vivi en vriendje van Vivi Flörian en haar twee honden (namen ben ik even kwijt...). Het huis is groot; drie verdiepingen en de eerste etage bevindt zich al op de eerste verdieping. Ik ga de komende maanden dus veel trappen lopen, dat is één ding dat zeker is. Na heel kort gekletst te hebben, heb ik mijn spullen uitgepakt en heb ik mijn kamer ingericht. Bij het uitpakken van mijn kleding dacht ik "je hebt echt veel te veel bij je!". Echt erg!! Maar goed, ik ga zien hoeveel ik gedragen heb. Oja, Palavas Pussy's, de foto in het lijstje staat te pronken in de vensterbank. Evenals het lijstje met foto van papa, mama en mijzelf, Ton en Nancy. Het is echt een prachtige foto!!

Vandaag was een hectische dag; chalet bekeken, waar word ik nu eigenlijk verantwoordelijk voor, administratie gedaan, een grote handleiding doorgenomen die gemakshalve vergeten was om bij de introductie aan mij te geven, contact gelegd met het restaurant waar de gasten en ik bijna dagelijks gaan eten, langs het verkooppunt voor de skipassen, langs de winkel voor het huren van materialen, rondje door de 'stad' gelopen om het een beetje te leren kennen, het chalet bekeken van collega's van SkiChalets.nl en boodschappen gedaan even verder op. Lichtpuntje van vandaag is dat ik pasta heb gemaakt en dat het erg smullen was!

Nou, tot zover mijn belevenissen van de afgelopen vijf dagen. Aangezien het bijna 1.45 uur is, ga ik maar even een tukkie doen.

Tot gauw en keep in touch!

Guten Nacht Freunde!!

xx
Claudia

PS1 sorry voor de lap tekst. Ik zit even op mijn tikstoel *lol* ( ik lig namelijk al in bed...)

PS2 mocht je het leuk vinden om mijn Oostenrijkse adres te hebben om misschien iets te sturen, een kaartje oid, hier is het:
SkiChalet WaldHäusli
Nassereinstrasse 57
6580 St. Anton am Arlberg
Oostenrijk